Kampeervakantie in de Vendée

Verblijf aan de kust van de Vendée

Marais Poitevin: laat de tijd zijn werk doen

De brioche uit de Vendée: een iconische lekkernij om te ontdekken

Mosselen uit de Vendée: een traditie tussen zee en land

Betreed het hol van de tijger

Betreed het hol van de tijger

Maison de Clémenceau

Bent u op vakantie aan de kust van de Vendée en op zoek naar een leuke uitstap die u bovendien meeneemt op een reis van meer dan een eeuw door de Franse geschiedenis? Stop dan in Saint-Vincent-sur-Jars, waar u een Vendée-boerderij aan de oceaan vindt. Dit was de laatste schuilplaats van een van de belangrijkste mannen van de 19e en 20e eeuw, Clémenceau.

Verwacht geen mooi landhuis of een opvallende woning. Clémenceau omschreef dit huis op een duin als “een vissershut aan zee” en “mijn hut”. Van alle nationale musea is dit zeker een van de meest bescheiden.
 

Een hut... die volledig bewoond is

Op het eerste gezicht is het moeilijk voor te stellen dat deze lange boerderij, die er al eeuwenlang lijkt te staan, geteisterd door wind en zeenevel, ooit een “reus uit de geschiedenis” heeft gehuisvest. Simpel gezegd, je komt aan de ene kant binnen en aan de andere kant weer naar buiten. Zoals in alle langgerekte huizen liggen de kamers in elkaars verlengde, van de oude garage (die nu als tentoonstellingsruimte dient) tot de “slaapkamer-kantoor” van Clémenceau, via de grote keuken, de gastenkamers en de bibliotheek met meer dan 1500 boeken. Alles is in originele staat gebleven, de meubels, de boeken, het bureau van Clémenceau, zijn collectie exotische kunst. Het huis lijkt nog steeds bewoond door deze grote persoonlijkheid. Hij is even in de tuin gaan kijken... en komt zo terug.
 

Een... “overwoekerde palet”

Het andere juweel van het “Maison de Clémenceau” is de immense tuin die “als een schitterende omgeving” dient en aan één kant bijna tot aan de zee reikt. Zijn goede vriend Monet, die op doorreis was in Saint Vincent sur Jars, sprak over deze tuin als “een overwoekerde palet”. Op het eerste gezicht lijkt het een enorme wirwar, een verwaarloosd park. Maar als je er rondwandelt, besef je beetje bij beetje dat elke boom en struik op zijn plaats staat en dat je er via paadjes kunt verdwalen. Net als bij een impressionistisch schilderij, krijg je als je een beetje afstand neemt een prachtig uitzicht. Het is het resultaat van een aanzienlijke inspanning. Clémenceau heeft namelijk jarenlang het zand van de duin waarop het huis is gebouwd, gemengd met aarde om al deze beplantingen aan te leggen. Het resultaat is deze ietwat gekke tuin. Een kleine tip: ga aan het einde van het bezoek naar beneden, ga even op een van de bankjes zitten die uitkijken op de oceaan en... kijk hoe de tijd voorbijgaat!